„Nauczyciel ma wpływ na wieczność.
Nie jest bowiem w stanie określić,
gdzie kończy się jego oddziaływanie.”
(H. B. Adams)
Z wielkim żalem zawiadamiamy, że zmarła Pani Maria Szular – wieloletni nauczyciel, przyjaciel naszej szkoły, koleżanka.
Grono Pedagogiczne, pracownicy i uczniowie Zespołu Szkół w Oleszycach łączą się w bólu z Rodziną i bliskimi śp.Pani Marysi – Anioła Uśmiechu.
Uroczystości żałobne odbędą się w Makowisku:
- w dniu 15.10.2018 r. o godz. 18.00 – różaniec w domu rodzinnym,
- w dniu 16.10.2018 o godz. 13.00 msza św. pogrzebowa w kościele parafialnym.
Śmierć bliskiej osoby jest zawsze ciosem. Dziś ten cios dotknął nas wszystkich. Pogrążeni w bólu i cierpieniu, pragniemy być z Panią Marysią w jej ostatniej drodze ziemskiej wędrówki. Swoją obecnością w tym miejscu chcemy podziękować jej za pracę i trud dydaktyczno-wychowawczy. Żegnamy dziś wieloletniego nauczyciela, wychowawcę, wspaniałego pedagoga, koleżankę, przyjaciółkę, osobę pełną wewnętrznego ciepła, które promieniowało na nas wszystkich, Anioła Uśmiechu.
Biografia zawodowa i rodzinna Pani Profesor nierozerwalnie łączy się z ziemią lubaczowską, a szczególnie z ziemią oleszycką. Pani Marysia swoją przygodę dydaktyczno-wychowawczo-opiekuńczą rozpoczęła w 1971 r. w Szkole Podstawowej w Krowicy Hołodowskiej. Miałam to szczęście słuchać opowieści uczniów o ukochanej Pani, która nie tylko mówiła o mchach i paprociach, ale też motywowała do poznawania świata przyrody w bezpośrednim kontakcie, kształtując u uczniów podstawowe kompetencje kluczowe, ucząc biologii, przyrody, rysunków. Herbertowska Pani od przyrody pozostawiła trwały ślad w umysłach uczniów.
W latach 1974-2006 Pani Marysia, wraz z mężem Eugeniuszem, pracowała w Zespole Szkół w Oleszycach jak nauczyciel przedmiotów zawodowych. Praca zawodowa Pani Marysi ściśle łączy się z powstaniem i czterdziestopięcioletnią historią naszej szkoły. Pani Maria w swojej edukacyjnej biografii łączyła funkcję nauczyciela przedmiotów zawodowych – produkcji roślinnej, wychowawcy zespołu klasowego, przewodniczącej przedmiotów zawodowych, opiekuna uczniów przygotowujących się do konkursów przedmiotowych, laureatów olimpiad przedmiotowych, związanych z uzyskaniem indeksu na uczelnie. Jej praca była doceniania przez uczniów, wychowanków, kolegów, przełożonych. Zaś osobowość pełna ciepła i dobroci pozostawiła trwały ślad w naszych sercach i umysłach.
Każde pożegnanie, a szczególnie to ostatnie, skłania nas do zadumy i refleksji nad tym co minęło. Chcielibyśmy zatrzymać czas, zapamiętać twarz, obrazy, rozmowy. We wspomnieniach byłych uczniów, współpracowników, obecnych tu emerytowanych nauczycieli, Pani Profesor jawi się jako osoba wyjątkowa, kompetentna, otwarta, życzliwa, serdeczna, przyjazna, nastawiona na kształtowanie i doskonalenie kompetencji kluczowych.
Pani Maria nieprzerwanie przez 32 lat służyła nam wiedzą, mądrością i wielkim sercem, była otwarta na każdego ucznia i rodzica, początkującego jak i doświadczonego nauczyciela. Miała dar optymistycznego widzenia spraw i niezwykłą umiejętność rozwiązywania pojawiających się problemów. Na zawsze pozostanie dla nas nauczycieli i uczniów wzorem do naśladowania.
Pani Mario!
Żegnam Panią w imieniu nauczycieli, pracowników administracji i obsługi, uczniów, a także emerytowanych nauczycieli i pracowników szkoły. Pozostawiła Pani w historii naszej szkoły i historii Oleszyc pięknie zapisaną kartę. Zostanie Pani w naszej pamięci jako wzór nauczyciela oddanego młodzieży, osoby mądrej, ciepłej, serdecznej, przyjaznej, zawsze uśmiechniętej. Amerykański historyk H. B. Adams pięknie mówił o roli i misji nauczyciela:
Nauczyciel ma wpływ na wieczność.
Nie jest bowiem w stanie określić,
gdzie kończy się jego oddziaływanie.
Pani Profesor nie bez powodu Bóg powołał Panią do siebie w przeddzień Dnia Edukacji Narodowej, określanego mianem Święta Nauczycieli, dając nam żywym do zrozumienia, że tam w niebiańskiej krainie potrzebuje Ciebie bardziej, niż my tutaj na ziemi.
Spoczywaj w pokoju!
dyr. szkoły Maria Baran